แม่จอมปลอม

เด็กน้อยชื่นชมชอบ แม่สอนตีกรอบวาดเขียน

ภูมิใจในการเรียน แม่ฉันอย่างเซียนชี้นำ

เหลียวมองรอบรอบกาย ลูกหลานมากมายน่าขำ

ถามแม่หรือเพราะกรรม จึงต้องทำเพื่อลูกยา

"ลูกจ๋าไม่ลำบาก ลูกแม่แม้มากจากฟ้า

ท่านคงประธานมา ให้เจ้าลืมตาพ้นกรรม"

พ่อหนูอยู่ไหนเล่า มีแต่แม่เฝ้าเช้าค่ำ

ฤา พ่อหนูใจดำ ทำแม่เจ็บช้ำจากไป

"เปล่าเลยเจ้าลูกจ๋า พ่อลูกเขาน่ะหวั่นไหว

หลบลี้หนีหน้าไกล เดี๋ยวคงกลับได้เร็ววัน"

ใครกล่อมแม่หลับตา ยามเหนื่อยเมื่อยล้าจากฝัน

ยอมท้อก็ใครกัน ช่วยปลอบกลั้นปันอุรา

"แม่อยู่เพียงคนเดียว ไม่เคยแลเหลียวมองหา

ลูกจงแกร่งขึ้นมา ด้วยมือและขาตัวเอง"

แต่ลูกกลับรู้สึก ความหนาวกรีดลึกไหวเคว้ง

ไม่อยากทานข้าวเอง มีคนกล่อมเพลงให้ฟัง

"ลูกแม่ตั้งมากมาย ใช่ว่าป้อนได้ทุกครั้ง

เรื่องเพลงที่อยากฟัง วันหลังแม่จะกล่อมนอน

คืนนี้ลูกจงนิทรา หลับเถิดหลับตาอิงหมอน

พรุ่งนี้ตะวันรอน จะกล่อมนอนให้หลับตา"

แม่จอมปลอมปิดห้อง ซับน้ำที่นองอาบหน้า

เจ็บปวดเหลืออุรา ใยเจ้าเกิดมาเดียวดาย

เจ้าจงเป็นเด็กดี จะสอนสั่งสิ่งนี้ให้

เมื่อพ้นช่วงเยาวัย ดวงใจคงรู้ความจริง...