หงษ์ฟ้า..ฤาล้า

เคยผกผิน บินท่อง ท้องนภา

เจ้าอ่อนล้า ถลาลง ตรงที่ไหน

ปีกเคยแกร่ง แรงเคยกล้า นภาใจ

หงษ์ฟ้าใย ไร้เรี่ยวแรง แห่งกวี

ลุกขึ้นเถิด เฉิดฉาย ในป่ากลอน

ส่งเสียงฟ้อน สะท้อนให้ ในที่นี้

เจ้าหงษ์เอย เคยกล่อมฟ้า และราตรี

เคยดีดสี กวีกานต์ สานอักษรา...

ซุกตัวคู้ อยู่ที่ใด ในโลกกว้าง

ความอ้างว้าง ระหว่างทาง ขวางให้ล้า

หรือปีกแกว่ง แรงจึงหด ลดลงมา

เจ้าหงษ์ฟ้า เจ้าจึงล้า เกินกว่าบิน