ปล่อยวางไว้ในความจำ...

เพราะวันนี้เหนื่อยล้า   จึงขอหลับตาพักไว้

อยากหยุดยินเสียงใคร   พักหายใจซักหนึ่งวัน

เพราะเหนื่อยและทดท้อ   ไม่อยากต่อเดินตามฝัน

อยากจบความสำคัญ   เก็บสิ่งนั้นหันกลับคืน

เพราะอ่อนแอมากมาย   อยากหยุดกายให้พักฟื้น

สับสนมาทั้งคืน   หลับหรือตื่นทรมา...

จะมีใครเข้าใจ   เมื่ออ่อนไหวจึงมองฟ้า

ท้อก็รินน้ำตา   เมื่อเหว่ว้าจะหาใคร

พอแล้วกับหนทาง   พยุงร่างแค่ก้าวไหว

ไม่อยากรู้อะไร  ปล่อยวางไว้ในความจำ...